Ο Ι. Ναός του Αγίου Ελευθερίου-Αγίου Παντελεήμονα στην πλατεία του Δαφνώνα Ξάνθης
Τριάντα δύο χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Ξάνθης, στον οδικό άξονα Ξάνθης-Δράμας και λιγότερο από έξι χιλιόμετρα μετά την Σταυρούπολη, έδρα του ομώνυμου (τότε) Δήμου, λίγο πιο πάνω από τον ποταμό Νέστο και πνιγμένο στο πράσινο το χωριό-οικισμός που έχει τ` όνομα του δικού μας χωριού στη Χίο.
Έχει ίδιο πολιούχο τον Άγιο Παντελεήμονα, που ο περικαλλής ναός του εικονίζεται στη φωτογραφία. Έχει γύρω στους 250 απλούς και καλόκαρδους μόνιμους κατοίκους. Το καλοκαίρι αυξάνονται πολύ, αφού έρχονται κι οι ξενιτεμένοι. Οι μόνιμοι κάτοικοι του Δαφνώνα είναι γεωργοί, κτηνοτρόφοι, μικροεπαγγελματίες και… συνταξιούχοι.
Πότε ιδρύθηκε το χωριό δε γνωρίζουμε, αφού η ιστορία του χάνεται στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Το παλιό (τούρκικο) όνομά του, Μάμοτλη. Δαφνώνας ονομάστηκε μετά την απελευθέρωση της Θράκης και την ανταλλαγή των πληθυσμών. Τότε κατοικήθηκε από πρόσφυγες του Πόντου και των παραλίων της Μικράς Ασίας.
Ένας δρόμος στο κέντρο του χωριού (ανατολή-δύση), περνά από την πλατεία όπου η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, τα καφενεία, οι ταβέρνες και γενικά το «εμπορικό κέντρο». Παλιά γραφικά σπιτάκια και πολλά καινούργια όλα φτιαγμένα ή επισκευασμένα με γούστο και σε απόλυτη αρμονία με το περιβάλλον.
Σε απόσταση ενός περίπου χιλιομέτρου κατηφορίζοντας νότια του χωριού, περνούν οι γραμμές του τρένου με παλιά στάση που σήμερα σταματάει μόνο ο συρμός που κάνει το τοπικό δρομολόγιο Δράμα-Ξάνθη, «κατά παραγγελία».
Λίγες δεκάδες μέτρα πιο κάτω ο πανέμορφος Νέστος και ο χώρος εκδηλώσεων του χωριού. Εκεί γίνονται πολλές αξιόλογες εκδηλώσεις με πρώτη και καλύτερη τη συναυλία (με μεγάλα ονόματα), που κάθε χρόνο έχει καθιερωθεί να γίνεται στις 28 Ιουλίου, την επομένη δηλαδή του πανηγυριού του Αγίου Παντελεήμονα και συγκεντρώνει πάνω από τρεις χιλιάδες κατοίκους των γύρω χωριών και όχι μόνο.
Στις εκδηλώσεις πάντα μπροστάρης ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού «Η Δήμητρα». Ο Σύλλογος οργανώνει κάθε χρόνο εκδρομή σε κάποιο μέρος της Ελλάδος. Τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ο Σύλλογος πραγματοποιεί εκδρομή στην Πελοπόννησο αφού όπως μου είπαν ήταν αργά να την ακυρώσουν για να έλθουν στη Χίο. Θα έλθουν όμως του χρόνου. Μέχρι τότε, μικρές ομάδες θα ανταλλάσσουμε επισκέψεις να γνωριστούμε περισσότερο και να ενισχύσουμε περαιτέρω τους δεσμούς που φαίνεται ότι ξεκίνησαν αρκετά ισχυροί από την πρώτη στιγμή.
Από το 2000 που ο κ. Βαγγέλης Ρουφάκης έμαθε τυχαία για την ύπαρξη του Δαφνώνα Ξάνθης, άρχισε το ενδιαφέρον για επικοινωνία. Υπάρχει καταγεγραμμένη στιχομυθία για το θέμα σε τηλεοπτική εκπομπή, το 2001.
Δυσκολίες επικοινωνίας και έλλειψη χρόνου για επίσκεψη, καθυστέρησαν την υπόθεση για λίγα χρόνια. Το 2005, η γνωριμία με τον αείμνηστο Στέφανο Μιχαηλίδη από τον Δαφνώνα Ξάνθης που κατοικούσε για πολλά χρόνια στη Χίο, άλλαξε τα πράγματα.
Στις 12 Μαΐου 2006, η Μαρία που είχε τότε το καφενείο, μας σερβίριζε τον πρώτο καφέ. Λίγα λεπτά πριν, είχαμε γνωρίσει τον πρώτο άνθρωπο στον Δαφνώνα, τη Φρειδερίκη, κρεοπώλη του χωριού, που βοηθώντας τη Μαρία, είχε πάρει την παραγγελία. Η γνωριμία μας με το Σάββα και τον Νίκο, Πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου, ήταν θέμα λιγότερο της μισής ώρας.
Ακολούθησε δεύτερη, εβδομαδιαία επίσκεψη τον επόμενο Οκτώβριο και στις 29 Απριλίου 2007 με εκδρομή που διοργάνωσε το Περιοδικό "Δάφνη", έφτασαν στον Δαφνώνα 37 άτομα. Πέντε άτομα είχαν πάει νωρίτερα για να τακτοποήσουν τα της υποδοχής. Έγιναν εκδρομές, ξεναγήσεις και την Πρωτομαγιά, ένα γλέντι τρικούβερτο στην ταβέρνα "Νέστος". Λεπτομέρειες, στη "Δάφνη" τεύχη 16 και 18.
Στις 30 Αυγούστου του ίδιου χρόνου, υποδεχθήκαμε στη Χίο 42 άτομα από τον Δαφνώνα Ξάνθης, που ανταπέδωσαν την επίσκεψη στο "αδελφό χωριό". Πέρασαν θαυμάσια στις λίγες μέρες που έμειναν στο νησί, με εκδρομές, ξεναγήσεις και γλέντια ("Δάφνη" τεύχος 19).
Ο Βαγγέλης Ρουφάκης συνέχισε τις εξαμηνιέες επισκέψεις του, κάθε Οκτώβριο και Μάιο, μέχρι που η κρίση μας "ρήμαξε" όλους. Οι μεμονωμένες επισκέψεις από λίγα άτομα ένθεν και ένθεν, σταμάτησαν και τα τελευταία χρόνια, μόνο στο τηλέφωνο στηρίξαμε την επικοινωνία μας.
Ελπίδα και πιστεύω μας, ότι με κάποιες άλλες στρρήσεις, θα ξαναρχίσουμε έστω και αραιώτερα τις επισκέψεις μεταξύ ανθρώπων που τους ενώνει άδολη αγάπη...